Contributions to the tribute of Christos Frantzos

Ε

Tuesday, February 23, 2021

Αγαπημένα μου ξαδέρφια Ιωάννα και Δημήτρη, θυμάμαι τις επισκέψεις μας στο σπίτι σας που ήταν για εμάς μια εμπειρία αγάπης, σεβασμού και ψυχικής ζεστασιάς.Φιλόξενοι η θεία Κατίνα και ο θείος Χρήστος, φιλόξενα και εσείς,αγαπητά μου ξαδέρφια.Ευγνωμονώ τη ζωή που τους γνώρισα φυλάγοντας από αυτούς ακριβές αναμνήσεις ευγένειας και αγάπης.Τον θείο Χρήστο τον θυμάμαι να κάνει συχνά περιπάτους στον κεντρικό δρόμο Μεγ. Αλεξάνδρου στην Κατερίνη, συνήθως με κάποιο φίλο του, και όταν συναντιόμασταν τυχαία εκεί, διασταυρώναμε την Καλησπέρα μας, πάντα χαμογελαστό με φως ευγένειας στα μάτια του.Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου γιατί ο ίδιος, η θεία μου καθώς και εσείς αγαπητά μου ξαδέρφια, με την χάρη που είχαν καλλιεργήσει τον εαυτό τους στη ζωή, ενέπνευσαν και την δική μου εμπειρία και φιλοσοφία απέναντι στη ζωή. Άξιος και σοφός ο θείος μου, θα είναι αιώνιο σημείο αναφοράς στην σκέψη και στην μνήμη μας!!

S

SANDRA AVENDANIO BETANZOS FRANTZOU posted a condolence

Monday, February 22, 2021

Τουξτλα Γκουτιερρεζ, Τσιαπας , 15 Ιανουαριου 2020 Αγαπημενε μας μπαμπα, Καλωσορισες στην ζωη, στην ζωη των προνομιουχων 103 ετων. Σ’ αυτην την επετειο γιορταζουμε ολοι μαζι τον ερχομο γου στην γη. Το δωρο που σου κανουν οι αγγελοι για αυτο το μεγαλο γεγονος εινε η απελευθερωση απο το πρωγονικο παρελθον. Μετα απο αυτην την ημερομηνια εχεις αναγεννηθει , ελευθερος πια απο το γενεαλογικο δεντρο, το δεντρο της συγγενειας που για πολυ καιρο σε εχει κανει να πιστευεις οτι εισαι υποχρεος σ’αυτο δια μεσου συγκαταβασεων αναγκαιων για να εισαι αποδεκτος στον συγκενικο κυκλο. Το πατρογωνικο παρελθον κραταει, οπως στις πιο πολες ανθρωπινες περιπτωσεις, περιορισμους και απορρητα, αλλα σημερα ειναι η στιγμη για να δημιουργησης με θεια ενεργεια ενα μοναδικο γενεαλογικο δεντρο, να φτασης την αρμονια με τον εαυτο σου και με την συντροφο της ζωης σου, την μεγαλοπρεπη και πιστη Αικατερινη. Αυτην την μοναδικη ημερα αναγεννιεται ενας καινουργιος Χρηστος Φραντζος, που αισθανεται την χαρα των παιδικων του χρονων σ’ενα γευμα αρμονικο και γενεοδωρο με ολα τα καλουδια που φανταζεσαι. Σ’ αυτην την γιορτη, που ολοι μας «εχουμε ντυθει επισημα», θα ‘θελες να σε συνοδευουν τα αγαπημενα σου προσωπα οπως αδελφια, γονεις , παπουδες , θειοι και εξαδελφια, ακουμε στην φωνη σου σταθερη και ευγενική να δεινει ενα ιδιετερο μυνημα για ολους. Ολοι ειναι διατεθημενοι να ανοιξουν τα διαστημικα ακουστικα για να σε ακουσουν με προσοχη και μεγαλο ενδιαφερον. Εδω ειναι αυτο που λογιζεσαι «Αγαπημενη οικογενεια, σας εχω προσκαλεσει για να σας θυμησω οτι ηρθαμε στην γη για να διαβιβάσουμε μια απειρη και χειροπιαστή πραγματικοτητα με τα κυταρα μας, με την αναπνοη μας, με απειροστα σωματιδια πιο περα απο τα ορια του σωματος, με θετικα και αρνητικα συναισθηματα που φουσκωνουν σαν ενα ποταμι ξαφνικα μεσα απο την ηρεμια για να μας φερουν σε επαφη μ’ αυτο που ειμαστε πραγματικα, δηλαδη μικροι φωτεινοι φαροι αναμεσα σε λαμπερα αστερια του γαλαξια μας, πιο περα απο την υλη και πιο κοντα στα πνευματα που πραγματικα ειμαστε. Γιατι ομως ολα αυτα; Γιατι μοιραζομαι μαζι σας αυτες τις σκεψεις ; Γιατι ετσι μου το αποκαλυψε η μαγεια της πυλης 103 του απεραντου συμπαντος. Μπορεσα να το αποδειξω με την επεμβαση της συντροφου της ζωης μου Αικατερινης η οποια με συνοδευει στις αμφιβολιες μου τις οποιες διαλυει χωρις καθυστεριση καθε ημερα της ζωης μου. Ειναι εκεινη που μου ειπε και μου επεδειξε με διάφορους τρόπους οτι ο θανατος δεν υπαρχει, οτι ειναι μια πλανη που την δημιουργησε το ιδιοτροπο εγω της σκεψης. Ειναι εκεινη που προσπαθει να με ευχαριστηση καθε φορα που βρισκομαι χωρις σκεψεις. Τιποτα δεν ειναι συμπτωση, το οτι ο ενας διαλεξε τον αλλο δεν ηταν ματαιο. Μου εχει διδαξει τοσα πολλα τελευταια. Μου εχει πει οτι η καρδια μου ειναι δυνατη οπως η βαλανιδια με βαθια συναισθηματα, που μεσα της μπορεις να δεις πολλους παραδεισους. Μου αρεσει να σεργιανω καθε βραδυ με την Αικατερινη. Ειναι πολυ θαυμασιο το οτι χωρις να το προμελετησουμε μαθαινουμε ενα μαθημα καθε μερα, ειναι ενας τροπος τιμης προς την ζωη. Την απολαμβανουμε οπως κι αν ερχεται με ολη την ενταση. Κανενας δεν πρεπει να ειναι η σκια καποιου αλλου. Ηρθαμε σ'αυτον τον πλανητη για να ευτυχισουμε και για να αποκτησουμε καινουργιες εμπειριες, η δικη μου ειναι να δωσω σήμερα οσο πιο πολλη χαρα μπορω στο περιβαλον μου καθως και σε ολους που ερχομαι σε επαφη, ανεαξαρτητα αν ειναι αντικειμενα η υπαρξεις. Η Αικατερινη κι εγω ειμαστε ενα απειροστο κοματι της παντοδυναμης υπαρξης, αλλα ειναι ωραιο να ειναι κανεις μελος αυτης της μικροσκοπικης οντοτητας, οπου η πραγματικοτητα δημιουργηται αρχιζοντας απο νέες μορφές αιθέριες μετασχηματισμένες σε υμνους και συναισθηματα. Και τοτε γινομαστε πινελα που αντι για χρωμα καλυπτουμε ολα με θεικη αγαπη, ετσι ωστε ο αιωνιος Θεος να ειναι παντα ετοιμος να δωση χαρα ειτε ειμαστε πονεμενοι, ειτε χαρουμενοι, ειτε μονοι, παντα ειναι και παντα θα ειναι διαθεσιμη αυτη η χαρα. Τι μεγαλη ικανοποίηση ειναι να μεγαλωνει κανεις και να δημιουργει, να φτιαχνει πραγματικοτητες χωρις βασικους περιωρισμους. Ειμαστε η πιο ξεκαθαρη ενσαρκωση της διαιωνησης και της προνοιας της αυτοκαλυτερεψης. Αγαπημενη μου οικογενεια, συγγενεις, σας απελευθερωνω απο τα δεσμα για να εκπληρωσετε, οπως εμεις, την αποστολη σας οπου ο καθενας πρεπει να καλυτερεψη χωρις ψυχολογικα δεσμα πια, αρχιζοντας απο οπου ηδη βρισκεται, ο καθε ενας απο το σταδιο της προσωπικης του εξελιξης, το σπουδαιο ειναι να αυτοκαλυτερεψη. Σας υπενθημιζω οτι ειμαστε ενεργεια, ψυχες μεσα σε υλικα σωματα και σωματα οπου εχουν βρει καταφυγιο πολλες ψυχες. Καθε ψυχη ερχεται για μια καλυτερεψη. Με ποιον τροπο; Μερικες για να ενισχυσουν την υπομονη τους, αλλες για να βρουν την σωστη ισοροπια, αλλες για να βρουν τροπους ωστε να ειναι λιγωτερο εγωιστικες η λιγωτερο προσκολλημενες σε υλικα αντικειμενα οπως αυτοκινητο, σπιτι, ωρολογι 24 καρατιων,...ο καθενας να ψαξει μεσα του και να βρει ποια προσπαθεια θα πρεπει να κανει για να καλυτερευσει σαν ατομο, περισσοτερη συμπαθεια για τον συνανθρωπο, λιγωτερο αγχος, πιο πολλη τρυφεροτητα, λιγωτερο θυμο, τελος παντων ολα ειναι αποφασισμενα, τιποτα δεν ειναι συμπτωματικο. Μην ξεχνατε ποτε να περπατησετε χωρις να ειστε σιγουρα εφωδιασμενοι με την ενεργεια που ειναι η κινητηριοα δυναμη για μια χαρουμενη ζωη, την αγαπη που προστατευει και που μεγαλωνει μεσα στην μονιμη συμπαρασταση συνεργασιας. Αγαπητη μου οικογενεια το γεγονος οτι σας καλεσα σημερα μου δινει μια απεραντη χαρα. Ηρθε η στιγμη να βασισθω περισσοτερο στο συναισθημα παρα στην λογικη, και να σας ευχηθω οτι καλυτερο μπορω για την ανοδο των ψυχων σας. Οικογενεια Φραντζου σας ευχαριστω που αφιερωσατε χρονο για να με ακουσετε! Εις υγειαν!” Μετα τα χειροκροτηματα μια γραμμη αρχαγγελων ελευθερώνουν τον εφηβο Χρηστο. Τελειωνει με επιτυχια τα μαθηματα στο σχολαρχειο και στην νυχτερινη τεχνικη σχολη, και ξερει να δημιουργει οπως κανεις αλλος απιστευτα πραγματα, ειναι πια αλχημιστης των δικων του ταλεντων και προτερηματων, εκ πεποιθησεως σιδηρουργος των αστεριων και δημιουργος των ταξειδιων στο απειρο. Ο Χρηστος που εχει πια τελειωσει την τεχνικη του εκπεδευση και εχει αποκτησει βαθεια πειρα στην ζωη ανακαλυπτει την διδυμη ψυχη του, την Αικατερινη, εκει ψηλα ευγενης, πολεμιστρια και ταυτοχρονα γεναιοδωρη, συμπληρωνουν ο ενας τον αλλον στον κοσμο των μορφων παιρνωντας δυναμη απο το υπερτατο φως για να απολαυσουν βαθυτατα συναισθηματα, μεγαλες ανακαλυψεις και εξερευνησεις χωρις συνορα. Και οι δυο γνωριζουν οτι ειναι πηγες ζωης γιατι μεγαλωσαν δυο αξιοθαυμαστα παιδια την Ιωαννα και τον Δημητρη, φωτεινες υπαρξεις που εχουν ερθει για να αναμορφωσουν τον πλανητη και να δωσουν μαρτυρια ποσο απεραντη ειναι η ψυχη μεσα σ'αυτην την περιωρισμενη παραγματικοτητα. Μυνημα της Αικατερινης στον Χρηστο Φραντζο Αγαπημενε μου Χρηστο σε προσκαλω να διατρεξης κοσμους ολοκληρους μεσα σ'αυτο το αεροστατο που ειναι η καρδια σου. Ακουσε αυτο που θα σου πω, σε παρακαλω ποτε μην ξεχασης οτι ησουν, εισαι και θα εισαι η αιωνια εμπνευση μου, το πιο γλυκο μου τραγουδι, εχει πια φτασει η ωρα να πιστεψουμε οτι σε περιπτωση....... που δεν υπαρχει Θεος εμεις τον δημιουργησαμε. Τις νυχτες οι ψυχες μας συνομιλουν στον πλανητη ποσειδωνα, υπερβαινοντας ωρες που κατα την διαρκεια τους οι φωτεινες σπυθες μας γινονται ενα με την απεραντοσυνη. Ετσι καθε βραδυ βγαινουμε απο το σπιτι παιρνοντας τον δρομο για την αλληθινη πραγματικοτητα. Και οι δυο μας πιο ελαφρεις χωρις μπαγζια, ελευθεροι απο το προγονικο ζυγο. Θυμομαστε οτι η ζωη ειναι απεραντα λαμπερη και μαγικη, και οτι με τα δυνατα χερια μας χτιζουμε τους αμφορεις της πληθωρας, το νεο δεντρο τησ ζωης και μαζι μ'αυτο εναν αητο για αν πεταξουμε σε κοσμους οπου ουτε ο χρονος ουτε η αποσταση υπαρχουν πια. Ειμαι η Αικατερινη των αστεριων, η ομορφη σου μουσα-συζυγος που σε αγκαλιαζει για δεκα ολοκληρες αιωνιοτητες. Μαζι απελευθερωνουμε απο τους διανοητικους και πνευματικους περιορισμους τους παπουδες μας, τους γονεις μας,τα αδελφια μας και τουσ υπολοιπους προγονους για να ζησουμε την δικη μας ζωη οπως θελαμε ….αντοτε να την ζησουμε χωρισ ακριβεις λεξεις, μονο διαβαζοντας τισ καρδιες μας το μοναδικο αρωμα των χειλιων σου με κανει να κοκκινιζω σε τετοιο βαθμο που με προλαβαινεις με ενα ακομη φυλι γεματο σημασια και ελευθερια. Χρηστο, αγαπη της αιωνιας ζωης μου αγαπω οτι ειναι δικο σου, τους περιπατους σου, τα δακρυα σου, το ποθεν ειρθες, το ξυπνημα σου καθε πρωινο κι εγω η Αικατερινη, στο πλευρο σου, ειμαι απο το χθες και εχω μεταμορφωθει σε πιο πανω απο πριγκιπησα, σε μια βασιλησσα του δυναμικου χωρου σου. Τι σημασια εχει αν η πραγματικοτητα μας εμποδιζει να επικοινωνουμε μιλωντας ελληνικα οπως μπορουσαμε πριν, μεσα σε εναν κοσμο περιωρισμενο απο τις αισθησεις, το σπουδαιο τωρα μεταξυ μας ειναι τα αγαπημενα μας προσωπα, οι υμνωδιες.... μας, η μουσικη μας που ταξιδευει στην σιωπη, σε αγκαλιαζω τρυφερα ψυχη μου...ατελειωτη αγαπη μου. Καθε νυχτα ταξιδευω μαζι σου σε αλλους πλανητες για να προφτασω τα λογια που δεν εχουν ειπωθει, την επικοινωνια μεταξυ μας που εγινε χαρα και που αξιζει να την αναζωογοννησουμε. Δεν υπερβαλλω οταν λεω οτι εισαι ενας νεος με ολη την σημασια της λεξης, φενεσαι ετσι καθε φορα που μου χαμογελας σαν να μου προτεινες να με παμε ενα ταξειδι προς την μελωδια του Μοτσαρτ, εισαι ασυγκριτος οπως κανενας αλλος νεος, συγχωραμε που σου το λεω με εμφαση, αλλα τωρα ειναι η σειρα σου να εισε ευχαριστημενος με την ζωη, στην ζωη, απο την ζωη, σε μια κατασταση ηρεμιας. Ας παιξουμε κριφτουλι, ασ πεταξουμε αητους, ας γλυστρισουμε χαρουμενα στο χιονι μετα απο ενα παιχνιδι χοκει. Μου κανει πολυ καλο …….α σ'αγαπω ανεξαρτητα απο ηλικια! Τι ειρινη διαχυουμε, οι γονεις μας εχουν σεβαστει αυτη τη φορα το γεγονος οτι δεν υπαρχει πια καμμια αναγκη να σπρωξη κανεις τα γεγονοτα, τους κυκλους της ζωης, τα σταδια της. Τι ομορφα που ειναι να δεχωμαστε την ευτυχια και την ικανοποιηση με οριμωτητα, να αισθανωμαστε ελευθεροι στις αποφασεις μας, να συμφιλιωνομαστε με τις οικογενειες μας που ειναι απουσες χωρις δακρυα χωρις πικρες γιατι τα παντα μας εχουν δωθει απο τον Αιωνιο Θεο με γενναιοδωρια. Και σε περιπτωση που θα αναρωτιοσουν γιατι φαινεται απο μιλια μακρυα οτι ο Θεος υπαρχει σ'αυτον τον κοσμο, σου υπενθυμιζω οτι ειναι απαραιτητο να ειναι κανεις σε κατασταση ετοιμοτητας για να αγγιξει την μεγαλοπρεπεια του. Παρε το χερι μου, και ας ερθουμε σε επαφη με την πνευματικη μας δυναμη, που ειναι η πιο πιαστη και αληθινη πραγματικοτητα. Ειμαι ετοιμη, οπως κι εσυ, να αναγεννηθουμε χωρις καθυστεριση. Θυμησου Χρηστο οτι την Αικατερινη σου την τραβουν οι γεματες σκεψεις σιωπες σου, οι μελωδιες της διαφανης υπαρξης σου, εισαι ενας αγγελος που θεμελιωνει το νεο πατρογονικο δεντρο. Τα χερια μας πιανουν πολλα κολιμπρια και το δεντρο ηδη εχει ριζωσει. Ειμαστε πια ετοιμοι για να συμεριστουμε την ευτυχια μας, ειμαστε αμφορεις φωτος που δεν μας λειπει τιποτα, τα παντα ειναι ισοροπια, επαναποκτηση των ψαλμων του Αιωνιου Θεου, περιμενω την πιο μικρη ευκαιρια για να ειμαι μαζι σου και να σ'εναν......... πλανητη καινουργιο. Σ' ευχαριστω αθανατε αγαπημενε μου! Δικη σου για παντα, Αικατερινη Μπαμπα, τιμω την υπαρξη σου για την ευκαιρια που μου δινει για να σε "χαιδευω" σε καθε τηλεφωνημα ζωντανο. Μου δινει μαγαλη χαρα που σε βλεπω να χαμογελας! Πολλες φορες μαντευω αυτο που σκεπτεσαι σαν να ειχα ξαφνικα στο χερι μου το βιολι του Μπαχ που παιζοντας τις νοτες του μου επιτρεπει να καταλαβω το τι αισθανεσαι; άλλες φορες εισε τοσο θερμός και έντονος οπως ο Μπαχ οταν επαιζε πιανο. Ξερεις, σκεφτομαι οτι εμεις οι δυο χρησιμοποιουμε μια καινουργια γλωσσα οπου δεν υπαχει αναγκη να ακουγονται οι λεξεις γιατι μπορουμε να εκφραστουμε δια μεσου των ονειρων που ετοιμαζει η κάθε ημέρα, και μέσα από αυτά σε αγκαλιάζω, σε γεμίζω με φιλιά που δεν σβήνουν, σαν τα τατού που σχεδιάζει ο Αιώνιος Θεός. Ξερεις μπαμπά αγαπώ την απλότητά σου γιατί σ'αυτήν κρύβεται η ομορφιά του χακτήρα σου, τα ουράνια δώρα. Χρηστος Φράντζος, είσαι πιο πάνω από πατέρας, παπούς, φίλος, σύντροφος, σωμα φτιαγμένο από ύλη, μία μοναδική ψυχή. Ποτε να μην αισθάνεσαι μοναξιά, η ψυχή μου παντα σε κρατάει συντροφιά τις νύχτες μετά από ένα φιλί στο μέτωπο και την νυχτερινή προσευχή μου για σένα. Μου αρέσει να χαιδεύω το σοφό κεφαλάκι σου και να σου λέω ιστοριούλες για τα ομορφα όνειρά σου με την αγαπημενη σου. Αγαπώ την απεραντωσύνη του εσωτερικού σου κόσμου. Σ' ευχαριστώ για την ζεστασιά σου που φτάνει μεχρι την Τoύχτλα εδώ στο Μεξικό από τον Καναδά, είσαι ενα άστρο στην ύπαρξή μου, σ' ευχαριστώ παντοτινά που με εμπνέεις με χαρά και σ'ευχαριστώ για τις μελωδίες της τρυφερότητας σου. Σου στέλνω τα πιό όμορφα λουλούδια του παραδείσου μεχρι την κρεβαττοκάμαρα σου μ' αυτόν τον αητό από χαρτί γεμάτο ωραία συναισθήματα. Πάντα με αγάπη, Σάντρα Αβεντάνιο Μπετάνζος Φράντζου

Lulah Pah uploaded photo(s)

Monday, February 22, 2021

We are saddened by the passing of Theo Christo. He will always be remembered by our family. We were honored to have had the chance for him to meet baby Philip.

d

dimitrios frantzos posted a condolence

Monday, February 22, 2021

Christos Frantzos, born on the15th of January,1917, in Rapsani, Greece. Father of Joanna and Dimitri, grandfather of Anthony, and father in-law of Sandra, very beloved by all. You took your first steps in the narrow stone paved streets of Rapsani, principal town on the eastern slope of mountain Olympus, famous since then for its fine wines and its ouzo. At the age of five you were orphaned when your mother Olga passed away. A couple of years later you grew under the care of Stavroula, the new wife of your father Giannis. Upon finishing junior high in 1932 you became a shoe-maker’s apprentice, and later on ironsmith apprentice in your father’s shop. Your thirst for knowledge and better life brought you in 1936 to the industrial city of Volos, in the factory of agricultural machinery Glavanis, and in the night school of internal combustion engines. The same thirst made you change to the diesel motors factory Aksilos, where you learned the secrets of their construction. In 1939 you went to the army, as was the obligation of every youth at that time, where you were caught by the big war, which pushed you along with many other young men to fight at the Albanian front firstly against the Italians and then against the Germans. After the defeat of the Greek army in 1941 you went to Karya, also on the Olympus Mountain where you set up your ironsmith’s shop together with your brother Vasilis during the German occupation until 1944. It was a difficult time that worsened with the onset of the civil war. That brought you to Larissa and other places in Thessaly where you ploughed agricultural extensions and worked in the lakes drainage program as operator of earth moving machinery. After those difficult times you came to Katerini in 1952 where you worked with the wheat harvester group of Vasilis Simos as a mechanic and operator of tractors, harvesting wheat in the fields of Pieria, and eastern Macedonia. A little later you started work as a mechanic with the brick factory of Polis Michaelidis from where you retired at the age of 75. In Katerini you met and got married to our mother Ekaterini Poutouridou. There, in 1953 you started the most beautiful chapter of your life and ours. You excelled as father, husband, and son to our grandparents Dimitrios and Paraskevi Poutouridou whom you loved as if they were your parents and who loved you like the son they never had. You all created an ideal family environment where prevailed love, respect, thirst for work, learning, and higher ideals. You raised us with a lot of sacrifices and hard work and gave us as inheritance two very important things education and humanism. The years went by and we opened our wings over the big ocean to come here, to the Promised Land, where before us came the only two daughters of your brother Vasilis, Olga and Nitsa, and where you with mom followed afterwards. Your fine character, and your way of behaving in life were like good seeds blown by the wind over fertile lands from east to west, north to south. I remember as if it were today that Sunday in May 1987 when I came for the first time to the old Greek Church in St. Catharines, and stepped down in the basement for a coffee. Next to me was sitting an affable gentleman with white wavy hair. He asked me: “where are you from young man?” I answered: “from Katerini” He asked again: “what is your name?” “Dimitris Frantzos”, I said. He did not ask me anything after that, but without hesitation he addressed his wife who was approaching us and told her: “Marigoula do you know who this young man is? He is Christos Frantzos’ son”. I was left speechless. Oceans away from Rapsani, Larisa, and Katerini they knew and appreciated you dad. Perhaps you have already started to suspect who was that affable gentleman with the white wavy hair. The ever remembered Dimitris Patziatzis! This friendship and appreciation started 80 years ago. Dad we thank you and we will always thank you for all things you have done for us! You really are a very special dad! And as the Greek birthday song says: “Dad may you live many years and may you grow old with white hair, may you spread everywhere the light of the knowledge so that everyone can say here is a wise man!”. You departed for the great journey at your 104 years of age. Not only you grew grant in age but also in GRANDEUR, you spread the light of knowledge to us, and to those who sought your experience, you blindly dedicated yourself to our family. For me your son you are my hero, the shining example to follow. I will miss you dearly my great father and my best friend! Our conversations will remain unforgettable cherished memories. You will be with us for ever our father. YOUR MEMORY WILL REMAIN ETERNAL! We are very proud of you. AKSIOS, AKSIOS, AKSIOS!

S

Stella Halkias Posted Mar 1, 2021 at 10:19 AM

What an amazing man your father was. Always had great conversations with him including his times in Karya , stories about my father . I was his captive audience and I wish I heard more. But the legacy he has left behind for his children and grandson should bring comfort to know that he lived a full and beautiful life . May his memory be eternal and may he always watch over you with love . Our heart felt condolences to you and Ioanna & Anthony . From Stella ( Patsiatzis) Halkias

Report

d

dimitrios frantzos uploaded photo(s)

Monday, February 22, 2021

CHRISTOS FRANTZOS next to a JOHN DEERE 1940 tractor with A 12HP two stroke engine in Fonthill [August 2019] - In 1938 CHRISTOS was a member of a team that used to build similar motors only bigger 100HP destined for sea vessels in the Aksilos diesel works in Volos, Greece.

d

dimitrios frantzos posted a condolence

Monday, February 22, 2021

Χριστος Φραντζος, γεννηθεις την 15ην Ιανουαριου 1917 εις Ραψανην Λαρισης. Πατηρ της Ιωαννας και του Δημητρη, παπους του Αντωνη και πεθερος της Σαντρας, πολυαγαπημενος απο ολους. Τα πρωτα σου βηματα τα εκανες στα καλντεριμια της Ραψανης, κεφαλοχωρι στην ανατολικη πλαγια του Ολυμπου, φημισμενο απο εκεινα τα χρονια ακομη για τα καλα κρασια και ουζα του. Στα πεντε σου χρονια ορφανεψες απο την μητερα σου Ολγα και λιγο αργοτερα μεγαλωθηκες απο την Σταυρουλα, την νεα συζυγο του πατερα σου Ιωαννη. Τελειονοντας το σχολαρχειο το 1932 αρχισες να μαθαινης την τεχνη του παπουτση και μετα του σιδηρουργου με τον πατερα σου. Η διψα σου για περισοτερες γνωσεις και καλυτερο μελον σε εφερε το 1936 στον Βωλο στο εργοστασιο αγροτικων μηχανηματων Γκλαβανη και στην νυχτερινη τεχνικη σχολη μηχανων εσωτερικης καυσεως. Η ιδια δυψα σε εφερε στο εργοστασιο ντηζελοκινητηρων Αξιλος οπου εμαθες τα μυστικα της κατασκευης τους. Το 1939 εφυγες στρατιωτης και ενω υπηρετουσες σε προλαβε ο μεγαλος πολεμος που σε εσμπρωξε μαζι με αλλους παρα πολλους νεους να πολεμισης στο Αλβανικο μετωπο πρωτα εναντιων των Ιταλων και μετα εναντιων των Γερμανων. Μετα την ηττα του ελληνικου στρατου μας το 1941 εγκατασταθηκες στην Καρυα του Ολυμπου με τον αδελφο σου Βασιλη οπου στησατε το σιδηρουργειο σας κατα την περιοδο της γερμανικης κατοχης μεχρι το 1944. Ηταν μια δυσκολη περιοδος που χειροτερεψε ακομη πιο πολυ κατα την διαρκεια του εμφυλιου πολεμου και σε εφερε στην Λαρισα και σε αλλα μερη της Θεσσαλειας οπου οργωσες τους καμπους της και δουλεψες στα αποξειραντικα εργα εκεινης της εποχης ως χειριστης χωματουργεικων μηχανων. Μετα την δυσκολη εκεινη εποχη ηρθες στην Κατερινη το 1952 οπου δουλεψες στο αλωνιστικο συγκροτημα Βασιλειου Σιμου ως μηχανικος και χειριστης γεωργικων ελκυστηρων αλωνιζοντας σιταρια στους καμπους της Πιεριας και της ανατωλικης Μακεδονιας. Λιγο μετα, το 1954, αρχισες να εργαζεσαι στο κεραμειο Πολις Μιχαηλιδης ως μηχανικος παλι μεχρι που συνταξιοδοτηθηκες στα 75 σου χρονια. Στην Κατερινη γνωρισες και ενιμφευθηκες την μητερα μας Αικατερινη Πουτουριδου. Εκει το 1953 αρχισε το πιο ωραιο κομματι της δικης σου και της δικης μας ζωης. Σταθηκες υποδειγματικος πατερας, συζυγος και γυιος στους παπουδες μας Δημητριο και Παρασκευη Πουτουριδου τους οποιους αγαπησες σαν γονεις και οι οποιοι σε αγαπησαν σαν παιδι τους. Δημιουργησατε ενα ιδανικο οικογενειακο περιβαλον στο οποιον επικρατουσε η αγαπη, ο σεβασμος, η διψα για δουλεια, για μαθηση, για τα ανωτερα ιδανικα. Μας μεγαλωσατε με πολες θυσιες και κοπους και μας κληροδοτησατε δυο πολυτιμες περιουσιες την μορφωση και την ανθρωπια. Τα χρονια περασαν και ανοιξαμε τα φτερα μας πανω απο τον μεγαλο ωκαιανο για να ερθουμε εδω στη γη της επαγελιας, οπου ηδη ειχαν ερθει οι μοναδικες κορες του αδελφου σου, του θειου του Βασιλη, η Ολγα και η Νιτσα και οπου ηρθατε και εσεις μετα. Ο καλος χαρακτηρας σου πατερα, και ο τροπος που συμπεριφερθηκες στην ζωη ηταν σαν την καλη σπορα που την μεταφερει ο ανεμος σε γωνιμα εδαφη σ’ ανατολη και δυση, απο τον βορα ως τον νοτο. Θυμαμαι σαν τωρα εκεινη την Κυριακη του Μαη του ’87 οταν ηρθα για πρωτη φορα στην παληα εκκλησια της κοινοτητος και που μετα την λειτουργεια κατεβηκα για καφε στο υπογειο. Διπλα μου καθοταν ενας συμπαθητικος κυριος με ασπρα σπαστα μαλλια. Με ρωτησε: «απο που εισαι ρε παλικαρι?». Του απαντησα: «απο την Κατερινη». Με ρωτησε παλι: «πως ονομαζεσαι?» «Δημητρης Φραντζος» του ειπα. Δεν με ξαναρωτησε τιποτα. Χωρις δισταγμο απευθυνθηκε στην συζυγο του που μας πλησιαζε εκεινη την στιγμη και της ειπε με ενθουσιασμο: «Μαριγουλα ξερεις ποις ειναι αυτος? Ειναι ο γυιος του Χρηστου του Φραντζου». Εμεινα καταπληκτος. Πελαγα ολοκληρα μακρυα απο την Ραψανη, την Λαρισα και την Κατερινη σε γνωριζαν και σε εκτιμουσαν πατερα μας. Ισως ηδη να υποπτεφθηκατε ποιος ηταν εκεινος ο συμπαθητικος κυριος με τα ασπρα σπαστα μαλλια. Ηταν ο αειμνηστος Δημητρης Πατσιατζης! Αυτη η φιλια και η εκτιμηση αρχισε πριν απο 80 χρονια. Πατερα μας σ’ευχαριστουμε και θα σε ευχαριστουμε αιωνια για τα οσα εκανες για εμας. Εσαι πραγματικα αξιος πατερας. Και οπως λεει το τραγουδι των γενεθλιων: Να ζησης πατερα και χρονια πολα μεγαλος να γινης με ασπρα μαλληα, παντου να σκορπιζης της γνωσης το φως και ολοι να λενε να ενας σοφος. Εφυγες για το μεγαλο ταξειδι στα 104 χρονια σου πατερα. Εγινες μεγαλος οχι μονο σε χρονια αλλα και σε ΜΕΓΑΛΕΙΟ, σκορπισες το φως της γνωσης σε εμας και σε ολους οσους ζητησαν την πειρα σου, αφοσιωθηκες τυφλα στην οικογενεια μας. Για 'μενα το γιο σου εισαι ο ηρωας μου, το φωτεινο παραδειγμα. Θα μου λειψεις παρα πολυ μεγαλε μου πατερα και καλυτερε μου φιλε! οι συζητισεις μας θα μου μεινουν αξεχαστα ενθυμια. Θα εισαι για παντα μαζι μας πατερα. Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΙΩΝΙΑ! Ειμαστε πολυ περιφανοι για σενα! Αξιος, αξιος, αξιος!